به گزارش مهر، از آنجا که اسید سیتریک در نقطه ذوب خود تجزیه می‌شود، استفاده از این منومر برای آماده سازی پلیمرها و کوپلیمرهای آن امکان‌پذیر نیست. در این راستا محققان دانشگاه پیام نور تبریز با همکاری پژوهشگران دانشگاه لرستان با انجام تحقیقاتی سه نوع پلیمر پر شاخه با نسبت‌های مختلف از سیتریک اسید و گلیسرول تحت شرایط دمایی و زمانی یکسان تولید کردند.
این پلیمرهای سازگار با محیط‌های بیولوژی دارای تعداد فراوانی حفره‌های درونی است و توانایی زیادی در حمل دارو دارد.
همچنین وجود گروه‌های عامل در سطح این پلیمر باعث رها سازی دارو به گیرنده مورد نظر می‌شود. پلیمرهای مذکور می‌توانند در محل مولکول‌های بیولوژیکی کاربرد مناسبی داشته باشند.
پلیمرهای پر شاخه زیست تخریب‌پذیر و سازگار با محیط بدن که در این تحقیقات تولید شد، می‌توانند در حوزه پزشکی به عنوان نانو حاملهای دارو به ویژه در درمان سرطان مورد استفاده قرار گیرد.
نتایج این تحقیق حاکی از آن است که پلیمر پرشاخه تولید شده از لحاظ اقتصادی ارزان و به صرفه است. علاوه بر این دوز داروی ضد سرطان کپسوله شده با پلیمرهای پرشاخه نسبت به داروی ضد سرطان آزاد به نصف کاهش یافته، در نتیجه عوارض ناشی از داروی ضد سرطان بر روی سلول‌های سالم کاهش می‌یابد.
